Stamboom familie De la Mar
in Nederland
Achtergronden bij Masahod in Mogador
Vanaf de Middeleeuwen gebruikten de Portugezen de baai van Mogador voor hun zeeschepen. Zij vonden daar bescherming tegen de oceaanwinden en de branding werd er gebroken door twee eilandjes. Velen, waaronder nog al wat Joden, vonden in Mogador een nieuwe woonplaats, zeker na de zuiveringen sinds 1492.
​
In de achttiende eeuw was het aantal Sefardische Joden in Mogador groter dan het aantal moslims. De sultans deden vaak een beroep op hen. Zij konden vanwege hun talenkennis als diplomaten fungeren tussen Marokko en de christelijke Europese staten, waaronder de Nederlanden.
​
​
In 1757 kwam koning Sidi Mohammed aan de macht. Hij zal een van de belangrijkste sultans van Marokko worden. Hij maakte een eind aan een lange chaosperiode en werd vooral bekend door zijn buitenlandse politiek. Marokko werd economisch open gesteld. Veel Europese landen wilden de Marokkaanse havens gebruiken als beveiliging voor hun handelsvloot tegen kaapvaart. In tweede instantie was ook de handel belangrijk. De Nederlanden werden een belangrijke partner, omdat katholieke vorsten niet aan moslims mochten verkopen. Marokko wilde wapens en munitie.
In 1764 werd Mogador de thuisbasis voor de vloot en werd een nieuwe stad ontworpen. De nieuwe naam werd Essaouira. Alle buitenlandse handel liep voortaan via deze haven, zodat de koning beter grip kon krijgen op de douane-inkomsten. Essaouira werd de belangrijkste Marokkaanse haven voor uitvoer van goud, ivoor en slaven.
​
In de stad kwamen veel buitenlandse handelshuizen en steeds meer Joden werden benoemd tot officiële 'handelaren van de koning'. Zo werden tien Joodse families uit Marrakech in 1765 door sultan Sidi Mohammed aangezocht om als 'handelaar van de koning' op te treden in de nieuwe haven Essaouira. Joodse bemiddellaars verzorgden de wapeninvoer in Marokko. Ook zorgden ze ervoor dat de piratenbuit van Marokko opnieuw werd verhandeld. Op 6 september 1770 presenteerde Mohammed Ar-Razini zich als Marokkaans ambassadeur bij de Staten Generaal in de Nederlanden (zie afbeelding rechts boven)
Van alle landen waarmee een vredesverdrag was gesloten werden regelmatig geschenken verwacht in de vorm van geld of wapens. De sultan beschouwde dit als recht, de Nederlanden zagen het als een gunst. Het uitblijven van geschenken leidde tot een oorlog tussen beide landen van 1775 tot 1777. (Oorlogsverklaring links onder). Juist in deze tijd vertrok Masahod naar de Nederlanden als ambassadeur, maar al in 1779 kreeg Staten Generaal een tevredenheidsbrief (zie afbeelding linksonder).
overige afbeeldingen:
Joodse begraafplaats in Essaouira. Hier ligt waarschijnlihjk de vader van Masahod begraven.
Oorlogsverklaring rechts hiernaast
Twee foto's van Essaouira in onze tijd
